ارائه الگوی شهر هوشمند با استفاده از استارت آپ‌ها مطالعه موردی: منطقه 20 کلان‌شهر تهران

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

گروه جغرافیا، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران

10.22034/jsc.2023.409084.1728

چکیده

با توجه به اهمیت عامل کیفیت زندگی در نظام برنامه‌ریزی شهری، توجه به مفهوم هوشمندی و گسترش تأثیر آن بیش‌ازپیش مطرح می‌گردد که توجه اندیشمندان بسیاری را به مفهوم شهر هوشمند جلب کرده که نتیجه آن بازنگری و ارائه عوامل و شاخص‌های موثر در تحقق شهر هوشمند است. یکی از عوامل موثر ظهور استارت‌آپ‌ها هستند. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی شهر هوشمند با استفاده از استارت‌آپ‌ها است که ازلحاظ هدف، کاربردی و ازلحاظ نحوه تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، آمیخته می‌باشد. جامعه آماری در فاز کیفی شامل خبرگان در حوزه‌های برنامه‌ریزی شهری و مدیریت شهری در نظر گرفته شدند که با استفاده از روش نمونه‌گیری، 11 نفر از خبرگان انتخاب شدند. در فاز کمّی نیز، مدیران ارشد، میانی شهرداری‌های شهر تهران به‌عنوان جامعه آماری و از میان آن‌ها، 350 نفر به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت انجام تجزیه‌وتحلیل‌های توصیفی و استنباطی، از نرم‌افزارهای Spss و PLS Smart استفاده شد. نتایج تحقیق منجر به مدل تحقیق شامل نه تم فراگیر و بیست‌ویک تم سازنده گردید. تجزیه‌وتحلیل صورت گرفته بین این دو متغیر با عدد معنی‌داری (809/17) و ضریب مسیر (ضریب 945/0) نشان داد استارت‌آپ‌ها تأثیر معنادار مثبت و نسبتاً قویی بر شهر هوشمند دارد. با توجه به یافته‌های پژوهش باید گفت امروزه برای تحقق شهر هوشمند از معماری‌های جدید سازمانی، تغییر استراتژی‌ها و استارت آپ‌ها بهره گرفت. چراکه شهر هوشمند بر مبنای داده مدیریت می‌شود و استفاده از سیستم‌های پیچیده فناوری اطلاعات برای یکپارچه‌سازی خدمات و زیرساخت‌های شهری در آن به کار می‌رود و عمده‌ترین محور تحول و توسعه در شهر هوشمند فناوری اطلاعات است بنابراین استارتاپ‌ها و نوآوری‌های شهری در راستای پیاده‌سازی و تحقق شهر هوشمند جایگاه ویژه‌ای دارند.

کلیدواژه‌ها


  1. اسماعیل‌زاده، حسن. (۱۳۹۸). تحلیل ارتباط هوشمند سازی و پایداری در فضاهای شهری (مطالعه موردی: منطقه 6 شهر تهران). مجله جغرافیا و برنامه‌ریزی، ۲۳ (۶۸)، 21-1.
  2. انصاری، میترا؛ شریعت، مجید و مدیری، مهدی. (1400). مدل‌یابی عوامل موثر بر تحقق‌پذیری اصول رشد هوشمند در شهر ملایر. برنامه‌ریزی و آمایش فضا، 25 (112)، 1-34. Doi: 20.1001.1.16059689.1400.25.2.1.8
  3. پوراحمد، احمد؛ زیاری، کرامت الله؛ حاتمی نژاد، حسین و پارسا، شهرام. (1397). شهر هوشمند: تبیین ضرورت‌ها و الزامات شهر تهران برای هوشمندی. فصلنامه نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی، 10 (2)، 22-1. Doi: 20.1001.1.66972251.1397.10.2.1.1
  4. حسن‌آبادی، علی؛ المدرسی، سید علی و استقلال، احمد. (1399). ارزیابی شاخص‌های رشد هوشمند شهری با استفاده از داده‌کاوی مکانی موردشناسی: شهر یزد، فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقه‌ای، 10 (37)، 230-211. Doi: 10.22111/GAIJ.2020.6029
  5. خدابخش، محمدحسین؛ نوروزی ثانی پرویز و حسین‌زاده دلیر کریم. (1399). تحلیلی بر توزیع فضایی میزان برخورداری مناطق شهر تبریز از شاخص‌های رشد هوشمند شهری. مجله جغرافیا و برنامه‌ریزی، 24 (73)، 180-157. Doi: 10.22034/GP.2020.10860
  6. سجادیان، مهیار؛ فیروزی، محمدعلی و پوراحمد، احمد. (1402). ارزیابی تحقق‌پذیری شهر هوشمند اهواز با توجه به شرایط کنونی مؤلفه‌های کلیدی. مجله جغرافیا و روابط انسانی، 5 (4)، 705-685. Doi: 10.22034/GAHR.2022.369307.1763
  7. سیف‌الدینی، فرانک؛ پوراحمد، احمد؛ زیاری، کرامت اله و دهقانی الوار، سید علی نادر. (1392). بررسی بسترها و موانع رشد شهر هوشمند در شهرهای میانی مطالعه موردی: شهر خرم‌آباد. آمایش سرزمین، 5 (2)، 260-241. Doi: 10.22059/JTCP.2013.50415
  8. شامی، محمدرضا؛ بیگدلی راد، وحید و معینی فر، مریم. (1400). تبیین مفاهیم و ارزیابی شهر هوشمند با تأکید بر زندگی هوشمند شهری در کلان‌شهر تهران. فصلنامه جغرافیا و برنامه‌ریزی منطقه‌ای، 11 (45)، 151-137. Doi: 10.22034/JGEOQ.2021.141774
  9. فصیحی، حبیب‌الله. (1395). رویکرد محیط‌زیستی به برنامه‌ریزی شهری. چاپ اول، تهران: گیسوم.
  10. کاووسی، الهه و محمدی، جمال. (1400). تحرک و جابجایی هوشمند و پایداری اجتماعی: ارزیابی روابط متقابل. تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 21 (61)، 279-294. ‎ Doi:  10.52547/jgs.21.61.279
  11. کرمی، ابوذر اله؛ کامیابی، سعید و زندمقدم، محمدرضا. (1401). ارتباط مؤلفه‌های اکوسیستم کارآفرینی در توسعه و ارتقاء فعالیت‌های استارتاپی. مجله کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش‌ازدور در برنامه‌ریزی، 13 (3)، 53-27.
  12. محمدی، جلیل؛ محمدی، علیرضا؛ غفاری گیلانه، عطا و یزدانی، محمدحسن. (1400). سنجش تأثیرپذیری شهر از نماگرهای شهر هوشمند. پژوهش‌های جغرافیا، 53 (116)، 521-543. Doi:10.22059/JHGR.2020.287972.1008000
  13. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی. (1395). شهر هوشمند و الزامات قانونی آن، معاونت پژوهش‌های زیربنایی و امور تولیدی، دفتر مطالعات ارتباطات و فناوری‌های نوین.
  14. Alahkarami, A. & Kamyabi, S., & Zandmoghaddam, M. (2023). The relationship between the components of the entrepreneuriad ecosystem in the development and promotion of startup activities. Journal of GIS & RS Application in Planning, 13 (3), 27-53 [In Persian].
  15. Ansari, M., Shariat, M., & Madiri, M. (2021). Modeling factors affecting the realization of smart growth principles in Malair city. Space planning and design, 25 (112), 1-34. Doi: 20.1001.1.16059689.1400.25.2.1.8 [In Persian].
  16.  Camero, A., & Alba, E. (2019). Smart City and information technology: A review. Cities, 93, 84-94. doi.org/10.1016/j.cities.2019.04.014.
  17. Caragliu, A., Del, Bo, C., & Nijkamp P. (2012), Smart Cities in Europe. Journal of Urban Technology, 18 (2), 65-80. doi.org/10.1080/10630732.2011.601117.
  18. Dodgson, M., & Gann, D. (2011), Technological Innovation and Complex Systems in Cities, Journal of Urban Technology, 18 (3), 101–113. doi.org/10.1080/10630732.2011.615570.
  19. Dorota Sikora-Fernandez. (2018). Smarter cities in post-socialist country: Example of Poland. Cities, 78, 52-59. https://doi.org/10.1016/j.cities.2018.03.011.
  20. El Ghorab, H. K., & Shalaby, H. A. (2016). Eco and Green cities as new approaches for planning and developing cities in Egypt. Alexandria Engineering Journal, 55(1), 495-503. doi.org/10.1016/j.aej.2015.12.018.
  21. Esmaeilzadeh, H. (2019). Analyzing Spatial Relationship between Smart- Making and Sustainability in Urban Spaces (Case Study: Zone 6 of Tehran City). Geography and Planning, 23 (68), 1-21. [In Persian].
  22. Fasihi, H. (2015). Environmental approach to urban planning. first edition, Tehran: Gisum.
  23. Hasan Abadi, A., Almodaresi, S. A., & Esteghlal, A. (2020). Evaluation of Intelligent Urban Growth Indicators Using Spatial Data Mining (Case Study: Yazd City). Geography and Territorial Spatial Arrangement, 10 (37), 211-230. Doi: 20.1001.1.66972251.1397.10.2.1.1 [In Persian].
  24. Hermes, M., & Nijland, I.,& Picari, M.,& Sanders,M. (2021). Classifying smart city Startups: The Smart City Index, Utrecht University School of Economics, 2666, 1-43.
  25. Islamic Council Research Center. (2015). Smart city and its legal requirements, vice president of infrastructure research and production affairs, communications and new technologies studies office. [In Persian].
  26.  Jasim, N. A., Haider, H., & Rikabi, S. A. (2021). Design and Implementation of Smart City Applications Based on the Internet of Things. International Journal of Interactive Mobile Technologies, 15(13), 4-15. DOI:10.3991/ijim.v15i13.22331.
  27. Kawosi, E., & Mohammadi, J. (2021). Smart Mobility and Social Sustainability: Assessing Interrelationships. Applied Research in Geographical Sciences, 21(61), 279-294. Doi:  10.52547/jgs.21.61.279 [In Persian].
  28. Khodabakhsh, M, H., Norouzi Sani, P., & Hosseinzadeh Dalir, K. (2020). An analysis of spatial distribution of Tabriz city areas of urban Smart growth Indicators. Journal of Geography and Planning, 24 (73), 157-180 [In Persian].
  29. Kingakezai, P., Fischer, S., & Lados, M. (2020). Smarts Economy and Startup Enterprises the Visegrad countries – A Comparative Analysis Based on the Crunchbase Database. Journal Smart Cities, 3 (4), 1477-1494. DOI:10.3390/smartcities3040070.
  30. Lacinak, M., & Ristvej, J. (2017). Smart City, Safety and Security, ELSEVIER, 192, 522-527. doi: 10.1016/j.proeng.2017.06.090.
  31. Mohammadi, J., Mohammadi, A., Ghafari Gilaneh, A., & Yazdani, M. H. (2021). Measuring the effectiveness of the city from smart city maps. Geography Research, 53 (116), 521-543. Doi:10.22059/JHGR.2020.287972.1008000 [In Persian].
  32. Pourahmad, A., Ziari, K., Hataminejad, H., & Parsa, Sh. (2017). Smart City: Explaining the needs and requirements of Tehran city for smartness. Journal of New Perspectives in Human Geography, 10 (2), 1-22. Doi: 20.1001.1.66972251.1397.10.2.1.1 [In Persian].
  33. Qian, Y., Wu, D., Bao, W., & Lorenz, P. (2019). The Internet of Things for Smart Cities: Technologies and Applications. IEEE Network, 33(2), 4-5.
  34. Richard F. (2018). Startup City The Urban Shift in Venture Capital and High Technology. Edition1, Publisher Martin Prosperity Institute.
  35. Sajadian. M., Ali Firoozi. M., & Pourahmad. A. (2023). Assessing the realization of the smart city of Ahvaz according to the current conditions of the key components. Geography and ahauman Relationships, 5 (4), 685-705. Doi: 10.22034/GP.2020.10860 [In Persian].
  36. Seifolddini, F., Ahmad Pour, A., Ziyari, K., & Dehghani Alwar, S. A. (2013). Investigation of Contexts and Barriers to Smart Growth in Central Cities Case Study: City of Khorramabad. Town and Country Planning, 5 (2), 241-260. Doi: 10.22059/JTCP.2013.50415 [In Persian].
  37. Shami. M. R., Bigdeli Rad. V., & Moeinifar. M. (2021). Explaining the Concepts and Evaluation of Dimensions of Smart City with Emphasis on Quality of Urban Smart Living. Quarterly of Geography & Regional Planning, 11 (45), 151-137. Doi: 10.22034/JGEOQ.2021.141774 [In Persian].
  38. Tanwar, S., Tyagi, S., & Kumar, S. (2018). The Role of Internet of Things and Smart Grid for the Development of a Smart City. In Intelligent Communication and Computational Technologies, (12), 23-33. DOI:10.1007/978-981-10-5523-2_3.
  39. Yang, C., Liang, P., Fu, L., Cui, G., Huang, F., Teng, F., & Bangash, Y. A. (2022). Using 5G in Smart Cities: A Systematic Mapping Study. Intelligent Systems with Applications, (14), 1-23. doi.org/10.1016/j.iswa.2022.200065.
  40. Yuan, Q., Cheng, C. F. C., Wang, J., Zhu, T. T., & Wang, K. (2020). Inclusive and sustainable industrial development in China: An efficiency-based analysis for Current Status and improving potentials. Applied Energy, 268, 114-136. doi.org/10.1016/j.apenergy.2020.114876.