Analysis of Social Resilience based on Social Capital Indicators in Tehran

Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor of Geography and Urban Planning, University of Tehran, Tehran, Iran

2 M.A of Geography and Urban Planning, University of Tehran, Tehran, Iran

3 M.A student in Geography and Urban Planning, University of Tehran, Tehran, Iran

Abstract

Extended Abstract
Introduction
Cities and residential communities have been created or built in places that are exposed to all kinds of natural disasters or due to advances in technology. So far, a confrontational and risk reduction approach has been taken in disaster and urban management.  According to that the metropolis of Tehran is the most important city in Iran in terms of politics and administration and in view point of population density has a high one, so paying attention to its resilience against all kinds of crises is doubly important. The high population density of the city, the location of some of its areas on the fault, the instability in terms of geology, the worn-out texture, air pollution, the lack of a plan and operational capability for disaster and crisis management, etc. are among the most important damages can be seen in Tehran. The purpose of this study is to analyze social resilience in three regions such as 1th, 6th and 19th ones of Tehran. The reasons for choosing these areas, in addition to the above-mentioned geographical distribution and spatial coverage, also include topographic and class differences (socio-economic), to some extent climatic differences, physical differences and the existence of dangerous areas such as proximity and crossing faults such as Mosha, North Tehran, Rey ones.
 
Methodology
The present study is descriptive-analytical and applied research. The method of data collection was documentary and survey. The statistical population was citizens of 1th, 6th and 19th districts of Tehran. Also, the sample size was estimated to be 230 by using of the Cochran's formula. The Sampling method was random. Credibility of the questionnaire was performed through content validity and Cronbach's alpha coefficient was used to measure the reliability of the questionnaire and its value was 0.854, which shows that the internal correlation between the items was high and the reliability of the questionnaire was desirable. The reliability of each variable was also calculated separately, all above 0.7. The information was obtained via a questionnaire and through SPSS software, descriptive statistics, factor analysis, Pearson correlation, one-way analysis of variance and follow-up tests were used to achieve the objectives of this research.
 
 
Results and discussion
The results of factor analysis and the VARIMAX rotation showed that eight factors for social resilience from the perspective of social capital including shared values and beliefs, sense of spatial belonging, awareness, participation, social-institutional networks crisis management, intimacy and accountability, social trust and institutional trust building were identified. Social capital had a positive and significant effect on resilience, empowerment and innovative performance. Geographical communities, with high levels of social capital, collective effectiveness, and access to socio-economic resources, also performed significantly better after a crisis. The impact of sense of spatial belonging on increasing social capital can be achieved through variables such as participation, in other words, in an indirect causal relationship, strengthening the sense of spatial belonging increased participation and social capital. Lack of individuals’ participation in issues such as education, shortage of information and awareness of relevant organizations in relation to education or in other words, creation skills, awareness and citizens’ empowerment in the face of crises reduced social resilience.
 
Conclusions
According to the results of correlation analysis in region 1th, the highest correlation was related to the variables of social relations and beliefs and the lowest correlation was related to the variables of awareness and social relations. The use of cultural sites as a strong point is aimed at raising citizens' awareness, which the research did not support. In fact, other factors besides cultural spaces such as empowerment and skills of citizens, their awareness of the performance of officials and the preparation and implementation of projects can be effective on the resilience of 1th region and as the findings showed, this was not the case for it. In 6th region, there was no significant relationship between some variables, and among them, the highest level of meaningful relationship was related to the public and institutional trust and sense of spatial belonging variables and the least correlation between variables was related to awareness and beliefs. However, based on one-way analysis of variance, this region had the most favorable status among other study areas. In 19th district of Tehran, there was no complete significant relationship between any of the variables, and among them, the highest level of meaningful relationship was related to the public trust variable which had a significant relationship with social relations, sense of spatial belonging, awareness and beliefs variables. An examination of the correlation between the variables showed that the highest correlation was related to awareness of social relations and public and institutional trust. Compared to the other two regions, this region indicated a weaker situation in relation to social resilience and more exposed to various harms. In general, based on the results, it can be noted that the use of local social networks and transparency of city officials in relation to crisis management and informing citizens about various issues and public spaces for in times of crisis and strengthening the sense of spatial belonging cause social resilience in different areas of Tehran.
 

Keywords

References

1)      پرتوی، پروین؛ بهزادفر، مصطفی؛ شیرانی، زهرا (1395) طراحی شهری و تاب‌آوری اجتماعی، بررسی موردی: محله جلفا اصفهان، دو فصلنامه معماری و شهرسازی، دوره9، شماره 17، صص.117-99.
2)      پیران، پرویز؛ اسدی، سعیده؛ دادگر، نیکو (1396) بررسی نقش تاب‌آوری اجتماعی در موفقیت فرآیند بازسازی (مطالعه موردی: جوامع روستایی درب آستانه و باباپشمان پس از زلزله سال 1385 دشت سیلاخور، استان لرستان)، مسکن و محیط روستا، دوره36، شماره 157، صص.100-87.
3)      جعفریان، نغمه؛ حاتمی‌نژاد، حسین؛ مبهوت، محمدرضا (1396) ارزیابی تاب‌آوری اجتماعی و اقتصادی در برابر زلزله، مطالعه موردی: بجنورد، فصلنامه امداد و نجات، سال 9، شماره 1، صص.25-15.
4)      حاتمی‌نژاد، حسین؛ فرهادی‌خواه، حسین؛ آروین، محمود؛ رحیم‌پور، نگار (1396) بررسی ابعاد مؤثر بر تاب‌آوری شهری با استفاده از مدل ساختاری تفسیری (نمونه موردی: شهر اهواز)، فصلنامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران، دوره 7، شماره 1، صص.45-36.
5)      دلاکه، حسن؛ ثمره محسن بیگی، حسین؛ شاهیوندی، احمد (1396) سنجش میزان تاب‌آوری اجتماعی در مناطق شهری اصفهان، جامعه‌شناسی نهادهای اجتماعی، دوره 3، شماره 9، صص. 252-227.
6)      رضایی، محمدرضا و کاویان‌پور، گلشن (1395) ارزیابی میزان تاب‌آوری اجتماعی و کالبدی- محیطی محلات شهری در مواجهه با سوانح طبیعی (زلزله) مطالعه موردی: کلان‌شهر مشهد، سومین کنفرانس جامع مدیریت بحران و HSE با رویکرد کاهش ریسک سانحه، تاب‌آوری و توسعه پایدار، تهران.
7)      رضایی، محمدرضا (1389) تبیین تاب‌آوری اجتماعات شهری به‌منظور کاهش اثرات سوانح طبیعی (زلزله)؛ مطالعه موردی: کلان‌شهر تهران، رساله دوره دکتری رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس.
8)      رضایی، محمدرضا؛ سرائی، محمدحسین؛ بسطامی‌نیا، امیر (1395) تحلیل مفهوم تاب‌آوری و شاخص‌ها و چارچوب‌های آن در سوانح طبیعی، فصلنامه دانش و پیشگیری و مدیریت بحران، دوره 6، شماره 1، صص.46-33.
9)      رضویان، محمدتقی؛ توکلی‌نیا، جمیله؛ بهتاش، محمدرضا فرزاد؛ خزایی، مصطفی (1396) تحلیل و ارزیابی تاب‌آوری اجتماعی بافت فرسوده منطقه 12 شهر تهران در مواجهه با سوانح طبیعی، مجله مدیریت سرمایه اجتماعی، دوره 4، شماره 4، صص. 595-612.
10)   رفیعیان، مجتبی؛ رضایی، محمدرضا؛ عسگری، علی؛ پرهیزکار، اکبر؛ شایان، سیاوش (1390) تبیین مفهومی تاب‌آوری و شاخص سازی آن در مدیریت سوانح اجتماع‌محور (CBDM). مجله مدرس علوم انسانی- برنامه‌ریزی و آمایش فضا، دوره 15، شماره 4 (پیاپی 74)، صص.49-19.
11)   رکن‌الدین افتخاری، عبدالرضا و صادقلو، طاهر (1396) تاب‌آوری اجتماعات محلی در برابر مخاطرات محیطی، چاپ اول، تهران: انتشارات دانشگاه تربیت مدرس.
12)   روستا، مجتبی؛ ابراهیم‌زاده، عیسی؛ ایستگلدی، مصطفی (1397) ارزیابی میزان تاب‌آوری اجتماعی شهری (مورد شناسی: شهر زاهدان)، نشریه پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، سال 9، شماره 32، صص. 14-1.
13)   رهنما، محمدرحیم و رضوی، محمد محسن (1391) بررسی تأثیر حس تعلق مکانی بر سرمایه اجتماعی و مشارکت در محالت شهر مشهد، نشریه هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، دوره 17، شماره 2، صص.36-29.
14)   ساسان‌پور، فرزانه؛ آهنگری، نوید؛ حاجی‌نژاد، صادق (1396) ارزیابی تاب‌آوری منطقه 12 کلان‌شهر تهران در برابر مخاطرات طبیعی، نشریه تحلیل مخاطرات محیطی، سال 4، شماره 3، صص.98-85.
15)   سلمانی، محمد؛ کاظمی‌ثانی عطاالله، نسرین؛ بدری، سیدعلی؛ مطوف، شریف (1395) شناسایی و تحلیل تأثیر متغیرها و شاخص‌های تاب‌آوری: شواهدی از شمال و شمال شرقی تهران، مجله تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، دوره 3، شماره 2، صص.22-1.
16)   فنی، زهره و معصومی، لیلا (1395) سنجش و ارزیابی تأثیر سبک زندگی بر میزان تاب‌آوری شهری (مطالعه تطبیقی: محلات قیطریه و شکوفه شمالی در مناطق 1 و 19 تهران)، مطالعات جامعه‌شناختی شهری، سال 6، شماره 19، صص. 84-61.
17)   قهرودی تالی، منیژه و درفشی، خه‌بات (1394) بررسی آشفتگی در الگوی خطر سیلاب در تهران، تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، دوره 2، شماره 2، صص.16-۱.
18)   کمانداری، محسن؛ اجزاءشکوهی، محمد؛ رهنما، محمدرحیم (1397) تحلیل فضایی شاخص‌های تاب‌آوری اجتماعی در مناطق چهارگانه شهر کرمان، دو فصلنامه جغرافیای اجتماعی شهری، دوره 5، شماره2، صص. 85-69.
19)   محمدی، اکبر؛ آشوری، کسری؛ بشیر رباطی، محمد (1396) تبیین و ارزیابی مؤلفه‌های تاب‌آوری نهادی و اجتماعی در سکونتگاه‌های خودانگیخته شهری، مطالعه موردی: ناحیه منفصل شهری نایسر شهر سنندج، فصلنامه مطالعات شهری، دوره6، شماره 22، صص.88-75.
20)   محمدی، علیرضا و پاشازاده، اصغر (1396). سنجش تاب‌آوری شهری در برابر خطر وقوع زلزله، مطالعه موردی: شهر اردبیل، پژوهش‌های دانش زمین، سال 8، شماره 30، صص. 126-112.
21)   مرکز آمار تهران (1395) سالنامه آماری شهر تهران، انتشارات مرکز آمار ایران، تهران.
22)   مرکز مطالعات برنامه‌ریزی شهر تهران. (1394) نوشتارهایی در باب مدیریت شهری و حکمرانی خوب شهری. مرکز مطالعات برنامه‌ریزی شهر تهران.
23)   معرب، یاسر؛ صالحی، اسماعیل؛ امیری، محمدجواد؛ نارویی، بهروز (1397) سنجش میزان تاب‌آوری اجتماعی فرهنگی کاربری اراضی شهری مطالعه موردی: منطقه 1 شهر تهران، مجله جغرافیا و توسعه فضای شهری، سال 5، شماره 1، صص. 130-113.
24)   منطقی، منوچهر؛ اسکندرپور، بهروز؛ دستیاری، اکرم؛ نظری، یونس (1395) نقش سرمایه اجتماعی در عملکرد نوآورانه کارکنان، با تأکید بر نقش تاب‌آوری و توانمندسازی، مدیریت سرمایه اجتماعی، دوره 3، شماره 2، صص.207-189.
25)   میرزایی، الهام (1393) کاربرد رویکرد تاب‌آوری در برنامه‌ریزی شهری جهت کاهش اثرات سوانح طبیعی، موردمطالعه: شهر سنندج. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، راهنما: دکتر اصغر عابدینی، دانشگاه ارومیه، دانشکده هنر.
26)   نوروزی، اکرم؛ سرور، رحیم؛ مهدوی حاجیلوئئ، مسعود (1396) سنجش مؤلفه‌های مؤثر اجتماعی در تاب‌آوری منطقه 12 شهر تهران، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، سال 32، شماره 4، صص. 104-87.
27)   نیکمردنمین، سارا؛ برک پور، ناصر؛ عبدالهی مجید (1393) کاهش خطرات زلزله با تأکید بر عوامل اجتماعی رویکرد تاب‌آوری، نمونه موردی: منطقه 22 تهران، مجله مدیریت شهری، دوره 13، شماره 37، صص.34-19.
28)  Adger, W. N. (2000) Social and ecological resilience: are they related?, Progress in human geography, Vol.24, No.3, pp.347-364.
29)  Adger, W. N. & Hughes, T. P. & Folke, C. & Carpenter, S. R. & Rockström, J. (2005) Social-ecological resilience to coastal disasters, Science, Vol.309, No.5737, pp.1036-1039.
30)  Ainuddin, S. & Routray, J.K. (2012) Earthquake hazards and community resilience in Baluchistan, Nat Hazards, Vol.63, pp.909–937.
31)  Aldrich, D. P. & Meyer, M. A. (2015) Social capital and community resilience, American behavioral scientist, Vol.59, No.2, pp.254-269.
32)  Bakker, Y. W. & de Koning, J. & van Tatenhove, J. (2019) Resilience and social capital: The engagement of fisheries communities in marine spatial planning, Marine Policy, Vol.99, pp.132-139.
33)  Bastaminia, A. & Rezaei, M.R. & Dastoorpoor, M. (2017) Identification and evaluation of the components and factors affecting social and economic resilience in city of Rudbar, Iran, International Journal of Disaster Risk Reduction Vol.22, pp.269–280.
34)  Bolzan, N. & Gale, F. (2018) Social resilience: Transformation in two Australian communities facing chronic adversity, International Social Work, Vol.61, No.6, pp.843–856.
35)  Bruneau, M. & Reinhorn, A. (2006) Overview of the Resilience Concept, Proceedings of the 8th U.S. National Conference on Earthquake Engineering, pp.1-9.
36)  Bush, J. & Doyon, A. (2019) Building urban resilience with nature-based solutions: How can urban planning contribute?, Cities, Vol.95, pp1-8.
37)  Camfield, L. (2012) Resilience and well-being among urban Ethiopian children: What role do social resources and competencies play?, Social indicators research, Vol.107, No.3, pp.393-410.
38)  Carone, M.T. & Marincioni, F. Romagnoli, F. (2018) Use of multi-criteria decision analysis to define social resilience to disaster: the case of EU LIFE PRIMES project, Energy Procedia Vol.147, pp.166–174.
39)  Cheller, L. & Waters, J.J. & Olazabal, M. & Minucci, G. (2015) Resilience trade-offs: addressing multiple scales and temporal aspects of urban resilience, Environment & Urbanization, Vol.27, pp.181- 198.
40)  Cimellaro, G.P. & Reinhorn, A.M. & Bruneau, M. (2006) Quantification of Seismic Resilience, Proceedings of the 8 th U.S. National Conference on Earthquake Engineering April 18-22, 2006, San Francisco, California, USA.
41)  Cinner, J. & Barnes, M. (2019) Social Dimensions of Resilience in Social-Ecological Systems, One Earth, Vol.1, pp.51-56.
42)  Dynes, R. R. (2002) The importance of social capital in disaster response. University of Delaware, Disaster Research Center.
43)  Ghosh, S. & Jintanapakanont, J. (2004) Identifying and assessing the critical risk factors in an underground rail project in Thailand: a factor analysis approach, International Journal of Project Management, Vol.22, No.8, pp.633-643.
44)  Gölgeci, I. & Kuivalainen, O. (2020) Does social capital matter for supply chain resilience? The role of absorptive capacity and marketing-supply chain management alignment, Industrial Marketing Management, Vol.84, pp.63-74.
45)  Green, G. P. & Haines, A. (2015) Asset building and community development, Sage publications.
46)  Holling, C. S. (1973) Resilience and stability of ecological systems, Annual review of ecology and systematics, Vol.4, No.1, pp.1-23.
47)  Joerin, J., & Shaw, R. (2011) Chapter 3 mapping climate and disaster resilience in cities. Climate and disaster resilience in cities, Climate and Disaster Resilience in Cities, Vol.6, pp.47-61.
48)  Keck, M. & Sakdapolrak, P. (2013) What Is Social Resilience? Lessons Learned and Ways Forward. Erdkunde: Scientific Geography, Vol.67, No.1, pp.5-19.
49)  Khalili, S. & Harre, M. & Morley, P. (2015) A temporal framework of social resilience indicators of communities to flood, case studies: Wagga wagga and Kempsey, NSW, Australia, International journal of disaster risk reduction, Vol.13, pp.248-254.
50)  Kraker, J. (2017) Social learning for resilience in social–ecological Systems, Current Opinion in Environmental Sustainability, Vol.28, pp.100-107.
51)  Kwok, A. H. & Doyle, E.E.H. & Becker, J. & Johnston, D. & Paton, D. (2016) What is social resilience? Prespectives, of disaster researschers, emergency management Practitioners in New Zealand, International Journal of Disaster Risk Reduction, Vol.19, pp.197-211.
52)  Li, Y. & Li, Y. & Kappas, M. & Pavao-Zuckerman, M. (2018) Identifying the key catastrophic variables of urban social-environmental resilience and early warning signal, Environment International, Vol.113, pp.184–190.
53)  Lin, N. (2001) Social capital: A theory of social structure and action, New York: Cambridge University Press.
54)  Magis, K. (2010) Community resilience: An indicator of social sustainability, Society and Natural Resources, Vol.23, No.5, pp.401-416.
55)  Marchese, D. & Reynolds, E. & Bates, M.E. & Morgan, H. & Clark, C.C. & Linkov, I. (2018) Resilience and sustainability: Similarities and differences in environmental management applications, Science of the Total Environment, Vol.613–614, pp.1275–1283.
56)  Masnavi, M.R. & Gharai, F. & Hajibandeh, M. (2019) Exploring urban resilience thinking for its application in urban planning: a review of literature, International Journal of Environmental Science and Technology, Vol.16, No.1, pp.567–582.
57)  Maye-Banbury, A. & McNally, M. (2020) Fortifying futures: how older boomerangers in English multigenerational households boost resilience through social capital accumulation and distribution, Housing Studies, Vol.35, No.3, pp.439-458.
58)  Mayunga, J. S. (2007) Understanding and applying the concept of community disaster resilience: a capital-based approach, Summer academy for social vulnerability and resilience building, Vol.1, No.1, pp.1-16.
59)  McPhearson, T. & Andersson, E. & Elmqvist, T. & Frantzeskaki, N. (2015) Resilience of and through urban ecosystem services, Ecosystem Services, Vol.12, pp.152-156.
60)  Meerow, S. & Newell, J. P. (2015) Resilience and complexity: A bibliometric review and prospects for industrial ecology, Journal of Industrial Ecology, Vol.19, No.2, pp236-251.
61)  Meerow, S. & Newell, J. P. (2016) Urban resilience for whom, what, when, where, and why?, Urban Geography, Vol.40, No.3, pp.309-329.
62)  Meerow, S. & Newell, J. P. & Stults, M. (2016) Defining urban resilience: A review, Landscape and urban planning, Vol.147, pp.38-49.
63)  Moghadas, M. & Asadzadeh, A. & Vafeidis, A. & Fekete, A. & Kötter, T. (2019) A multi-criteria approach for assessing urban flood resilience in Tehran, Iran, International journal of disaster risk reduction, Vol.35, pp.1-14.
64)  Norris, F. H. & Stevens, S. P. & Pfefferbaum, B. & Wyche, K. F. & Pfefferbaum, R. L. (2008) Community resilience as a metaphor, theory, set of capacities, and strategy for disaster readiness, American journal of community psychology, Vol.41, No.1-2, pp.127-150.
65)  Ouyang, M. (2014) Review on modeling and simulation of interdependent critical infrastructure systems, Reliability engineering and System safety, Vol.121, pp.43-60.
66)  Pate, R.B. & Gleason, K.M. (2018) The association between social cohesion and community resilience in two urban slums of Port au Prince, Haiti, International Journal of Disaster Risk Reduction, Vol.27, pp.161–167.
67)  Peacock, W. G. & Brody, S. D. & Seitz, W. A. & Merrell, W. J. & Vedlitz, A. & Zahran, S. & Stickney, R. (2010) Advancing resilience of coastal localities: Developing, implementing, and sustaining the use of coastal resilience indicators: A final report, Hazard reduction and recovery center, College of Architecture Texas A & M University pp.1-148.
68)  Putnam, R. D. (2000) Bowling alone: The collapse and revival of American community, Simon and schuster.
69)  Ribeiro, P. J. G. & Gonçalves, L. (2019) Urban resilience: A conceptual framework, Sustainable Cities and Society, Vol.50, pp.1-11.
70)  Saja, A. A. & Goonetilleke, A. & Teo, M. & Ziyath, A. M. (2019) A critical review of social resilience assessment frameworks in disaster management, International journal of disaster risk reduction, Vol.35, pp.1-11.
71)  Saja, A.M.A. & Teo, M. & Goonetilleke, A. & Ziyath, A.M. (2018) An inclusive and adaptive framework for measuring social resilience to Disasters, International Journal of Disaster Risk Reduction, Vol.28, pp.862–873.
72)  Shaw, D. & Scully, J. & Hart, T. (2014) The paradox of social resilience: How cognitive strategies and coping mechanisms attenuate and accentuate resilience, Global Environmental Change, Vol.25, pp.194-203.
73)  Solstrand, M. V. & Gressnes, T. (2014) Marine angling tourist behavior, non-compliance, and implications for natural resource management. Tourism Management, Vol.45, pp.59-70.
74)  Straub, A. M. & Gray, B. J. & Ritchie, L. A. & Gill, D. A. (2020) Cultivating disaster resilience in rural Oklahoma: Community disenfranchisement and relational aspects of social capital, Journal of Rural Studies, Vol.73, pp.105-113.
75)  Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2013) Using multivariate statistics, 6th edition Boston, Ma: Pearson.
76)  Tabibian, M. & Rezapour, M. (2016) Assessment of urban resilience; a case study of Region 8 of Tehran city, Iran, Scientia Iranica A, Vol.23, No.4, pp.1699-1707.
77)  Tippens, J. A. (2020) Urban Congolese refugees’ social capital and community resilience during a period of political violence in Kenya: a qualitative study, Journal of Immigrant & Refugee Studies, Vol.18, No.1, pp.42-59.
78)  Wardekker, A. (2020) Framing'resilient cities': System versus community focussed interpretations of urban climate resilience. Urban Resilience: Methodologies, Tools and Evaluation; Springer: Cham, Switzerland.
79)  Wardekker, A. & Wilk, B. & Brown, V. & Uittenbroek, C. & Mees, H. & Driessen, P. & Runhaar, H. (2020) A diagnostic tool for supporting policymaking on urban resilience, Cities, Vol.101, pp.1-12.
80)  Wellman, B. & Frank, K. (2001) Network capital in a multilevel world: Getting support from personal communities. In N. Lin, K. Cook, & R. Burt (Eds.), Social capital: Theory and research (pp. 233–273). New York: Aldine de Gruyter.
81)  Wickes, R. & Britt, C. & Broidy, L. (2017) The resilience of neighborhood social processes: A case study of the 2011 Brisbane flood, Social science research, Vol.62, pp.96-119.
82)  Yee-Melichar, D. & Boyle, A. R. & Wanek, L. J. & Pawlowsky, S. B. (2014) Geriatric rehabilitation and resilience from a cultural perspective, Geriatric Nursing, Vol.35, No.6, pp.451-454.
83)   Zhang, X. & Li, H. (2018) Urban resilience and urban sustainability: What we know and what do not know?,Cities, Vol.72, pp.141-148.
 
Sustainable city
Volume 3, Issue 1
April 2020
Pages 19-39

Files

Share

How to cite

Statistics