TY - JOUR ID - 170408 TI - پاسخ به ”نقد علمی و نقد پویش ساختاری–کارکردی“ JO - مجله شهر پایدار JA - JSC LA - fa SN - 2476-6631 AU - رحیمی, حجت اله AD - گروه جغرافیا، پردیس علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه یزد، یزد، ایران Y1 - 2023 PY - 2023 VL - 5 IS - 4 SP - 1 EP - 26 KW - برنامه‌ریزی فضایی KW - رویکرد پویش ساختاری-کارکردی KW - نقد KW - انسجام مفهومی DO - 10.22034/jsc.2023.314582.1574 N2 - رویکردهای متفاوت برنامه‌ریزی فضایی روشی برای معنا بخشی جهان پیرامونی ما است. رویکرد پویش ساختاری–کارکردی یکی از رویکردهایی است که در سال‌های اخیر در جامعه جغرافیدانانِ ایران درباره معنا بخشی به برنامه‌ریزی فضایی بر اساس محتوای اجتماعی و فضایی کشور ایران مطرح‌شده است. برخی از جنبه‌های روش‌شناسی رویکرد مذکور در سال 1395 و در مقاله‌ای با نام ”برنامه‌ریزی فضایی با رویکرد پویش ساختاری–کارکردی“ (برنامه‌ریزی) که در فصلنامه آمایش و برنامه‌ریزی فضا منتشر شد، مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفت. استدلال کلی مقاله مذکور این بود که دو مفهوم فضا و انسان به‌مثابه مهم‌ترین ارکان برنامه‌ریزی فضایی در رویکرد پویش ساختاری-کارکردی بر اساس پیش‌فرض‌های متناقض مفهوم‌سازی شده است. مؤلف رویکرد مذکور در مقاله‌ای که در سال 1397 با عنوان ”نقد علمی و نقد پویش ساختاری–کارکردی“ (نقد علمی) در فصلنامه جغرافیا منتشر شد، محتوا و شیوه تحلیل‌ها را در ”برنامه‌ریزی“ به سبب عدم دقت در فرایند ترجمه و در ارجاع به منابع علمی، استناد به منابع علمی ثانوی و عدم فهم محتوا و متن رویکرد پویش ساختاری–کارکردی نقد کرد. هدف مقاله حاضر این بود که پاسخ‌هایی را در ارتباط با انتقادهای مطرح‌شده در نقد علمی نسبت به مباحث مطرح‌شده در ”برنامه‌ریزی“ ارائه کند. UR - https://www.jscity.ir/article_170408.html L1 - https://www.jscity.ir/article_170408_6f4b017aee879d048788b0f8e7c52eb9.pdf ER -