تدوین سناریوهای مؤثر بر اجتماع‌پذیری فضا‎های عمومی، مطالعه موردی: پارک هوا فضا، منطقه 21 تهران

نوع مقاله : مقاله مستخرج از طرح پژوهشی

نویسندگان

1 گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران

2 دکتری تخصصی شهرسازی، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، ایران

3 دکتری تخصصی معماری، گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه ازاد اسلامی، قزوین، ایران

10.22034/jsc.2024.411186.1731

چکیده

تشدید روزمرگی و کاهش حیات اجتماعی امروزه باعث شده است توجه به بسترسازی مطلوب جهت حضور گروه‌های مختلف در طراحی فضاهای شهری ضروری ‌شود. از سویی فضاهای عمومی به عنوان یک عامل تولیدی جهت رشد و توسعه اقتصادی شناخته شده و از جنبه‌های اجتماعی و محیط زیستی بسیار حائز اهمیت بوده و لازمه تغییر در آن نیازمند ارزیابی و تحلیل جامع و کامل است. در این ارتباط، استفاده نوین از روش‌های آینده‎پژوهی به جهت ارائه راهبردهای انعطاف‌پذیر با کمک سناریو‌نویسی بسیار راهگشا است. پارک هوا فضا واقع در منطقه 21 تهران علی‌رغم در نظر گرفتن مقیاس کلان و کشوری و تعریف فعالیت‎های اجتماعی، فاقد فضای اجتماع‌پذیر مناسب است؛ در این راستا این مقاله با هدف کاربردی، به منظور تبیین ابعاد و عوامل اجتماع‌پذیری از بستر مدل PESTELبهره برده و با استفاده از روش آینده‎پژوهی، تدوین سناریوهای اجتماع‌پذیریِ پارک هوا فضا را با استفاده از سناریوویزارد بررسی نموده و 24 عامل کلیدی از تحلیل MicMac شناسایی شده و وضعیت‎های احتمالی مورد بررسی قرار گرفته‏اند. سناریوهای خروجی سناریو ویزارد عبارتند از: 3 سناریو با سازگاری بالا، 23 سناریو با سازگاری ضعیف و 17 سناریوی ناسازگار؛ از بین این 3 سناریو، یک سناریو شرایط مطلوب و ایده‌آل (سناریوی پیش‌برنده) برای آینده اجتماع‌پذیری پارک ملی هوا فضا را در بردارد.

کلیدواژه‌ها